Οι ελληνογερμανικές σχέσεις είναι στενές και φιλικές. Οικοδομήθηκαν στη βάση της ιστορικής σύνδεσης των δυο κρατών κατά τον 19ο αιώνα και αναπτύχθηκαν μέσα από τη στενή συνεργασία στον πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό τομέα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Από τη σκοπιά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης το ζήτημα των αποζημιώσεων από την εποχή της κατοχής της Ελλάδας έχει διευθετηθεί με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αν και είναι σημαντικό να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στο θέμα αυτό κατά τη διαμόρφωση των διμερών μας σχέσεων.

Στον τομέα της πολιτικής οι ελληνογερμανικές σχέσεις είναι στενές και χαρακτηρίζονται από συχνές ανταλλαγές απόψεων. Επισκέψεις όπως αυτή της Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ (Angela Merkel) στις 20.07.2007 και συνομιλίες μεταξύ προέδρων κυβερνήσεων καθώς και των υπουργών εξωτερικών και άλλων υπουργών, καταδεικνύουν μια ευρεία σύμπλευση σε σχεδόν όλους τους επί μέρους τομείς της πολιτικής. Αυτό ισχύει ειδικά για τα ζητήματα ευρωπαϊκής πολιτικής.

Αλλά και πέρα από το κυβερνητικό επίπεδο υπάρχει πληθώρα επαφών, κυρίως μεταξύ βουλευτών και εκπροσώπων διαφόρων αρχών και φορέων. Επιπλέον, η συμβολή των πολυάριθμων ομάδων ελληνογερμανικής φιλίας (στις οποίες δραστηριοποιούνται πολλοί πολιτικοί εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας, των κρατιδίων ή της τοπικής αυτοδιοίκησης) στην καλλιέργεια των διμερών σχέσεων, είναι ανεκτίμητη.

Δεδομένου ότι μια σειρά από επιφανείς πολιτικούς – μεταξύ αυτών και ο Πρωθυπουργός κ. Σημίτης – έζησαν εξόριστοι στη Γερμανία την περίοδο της δικτατορίας, ενώ πολλοί άλλοι σπούδασαν στη Γερμανία ή έζησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα εκεί, υπάρχει μια βαθιά γνώση της χώρας και της πολιτικής της, που δεν συναντά κανείς σε σχεδόν κανένα άλλο λαό. Αυτό καταδεικνύεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι ένας στους δέκα Έλληνες έχει ζήσει για μια περίοδο της ζωής του στη Γερμανία.

Η Γερμανία είναι πεπεισμένη ότι οι δύο λαοί μπορούν μέσω της στενής συνεργασίας τους και της συνεχούς διαβούλευσης να συμβάλλουν σημαντικά στην επίλυση ουσιωδών ζητημάτων που παραμένουν ακόμη ανοιχτά και αφορούν το κοινό μας μέλλον. Τέτοια ζητήματα είναι για παράδειγμα η μελλοντική δομή της Ευρώπης μετά τη διεύρυνση, περιφερειακά ζητήματα όπως η σταθερότητα στα Βαλκάνια και η συνεργασία στον χώρο της Μεσογείου, κυρίως στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και την Εγγύς Ανατολή.