Willkommen auf den Seiten des Auswärtigen Amts
Ομιλία του Πρέσβη κ. Αντρέας Κιντλ στο Γερμανικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο στο Διόνυσο-Ραπεντώσα
Ομιλία του Πρέσβη κ. Αντρέας Κιντλ στο Γερμανικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο στο Διόνυσο-Ραπεντώσα, © Γερμανική Πρεσβεία στην Αθήνα
Κατά την Ημέρα Εθνικού Πένθους πραγματοποιήθηκε τελετή μνήμης με κατάθεση στεφάνων στο Γερμανικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο Διονύσου – Ραπεντώσας, με σκοπό τη μνημόνευση των θυμάτων του πολέμου, της τρομοκρατίας και των καθεστώτων βίας.
Ισχύει ο προφορικός λόγος!
Σήμερα θέλουμε να μνημονεύσουμε μαζί όλα τα θύματα που έχασαν τη ζωή τους σε πολέμους και υπό βίαια καθεστώτα. Ο καθένας από εμάς γνωρίζει την ύπαρξη αυτής της οδύνης στην ιστορία της χώρας του.
Αυτό το βίωμα της απώλειας είναι ιδιαίτερα αισθητό εδώ στην Ελλάδα. Η μνήμη των θυμάτων της δικτατορίας, του εμφυλίου πολέμου, της απάνθρωπης εθνικοσοσιαλιστικής κατοχής, των δύο πολέμων, της μικρασιατικής καταστροφής αλλά και των θυμάτων της μακράς οθωμανικής κυριαρχίας είναι πολύ ζωντανή. Η μνημόνευση και η μνήμη δεν είναι μόνο προσωπικές, ανθρώπινες ανάγκες, αλλά ειδικά για όσους δεν έχουν βιώσει απώλειες σε προσωπικό επίπεδο, το «ποτέ ξανά» είναι μία πραγματική ικεσία για να μην υπάρξει άλλος πόλεμος.
Μόνο κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίον τα έθνη που παρευρίσκονται σήμερα εδώ βρέθηκαν αντιμέτωπα στο πεδίο της μάχης, έχασαν τη ζωή τους πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι. Πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι, ένας αριθμός που θα ήλπιζε κανείς ότι θα ήταν τόσο τρομακτικά μεγάλος, ώστε θα αρκούσε για να αποτρέψει πολέμους και πράξεις βίας στο μέλλον. Αλλά γνωρίζουμε από την εποχή που ζούμε ότι αυτό δεν ισχύει και το βλέπουμε αυτή τη στιγμή στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία και στη Ρωσία. Δεν μπορούμε να είμαστε αφελείς και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ότι ούτε και οι ζωές των παιδιών μας θα είναι απαλλαγμένες από τον πόλεμο και τη βία.
Τι σημαίνει, όμως, αυτό για την κοινή μας δέσμευση για ειρήνη; Είναι δυνατό να μετατρέψουμε τουλάχιστον εν μέρει το προσωπικό μας βίωμα της απώλειας και την ενίοτε τελετουργική μας μνήμη σε μία αποφασιστική στάση ενάντια στη βία και στον πόλεμο, που κοστίζουν σήμερα ανθρώπινες ζωές μπροστά στα μάτια μας; Μπορεί η επιθυμία για το «ποτέ ξανά» να μετουσιωθεί σε μία έμπρακτη αλληλεγγύη για την κοινή μας ελευθερία;
Όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική, αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη ζούμε σε μια εποχή αφύπνισης. Η κοινή δράση είναι αναγκαία. Γνωρίζουμε ότι η Ρωσία με βάση το ιστορικό της στην Ουκρανία, προετοιμάζεται για στρατιωτικές αντιπαραθέσεις με την Ευρώπη στο εγγύς μέλλον. Γνωρίζουμε ότι εμείς οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι πρέπει να αναλάβουμε σε μεγαλύτερο βαθμό κοινή ευθύνη, ώστε να αποτρέψουμε αυτό που θυμόμαστε και μνημονεύουμε, το «Ποτέ ξανά».