Αξιότιμε κύριε Περιφερειάρχη,

Αξιότιμη κυρία Δήμαρχε,

Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,

Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι,

σας καλωσορίζω εγκάρδια στη φετινή μας Εθνική Εορτή, την Ημέρα της Γερμανικής Ενότητας. Μετά από σχεδόν 39 χρόνια υπηρεσίας στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, η σημερινή επέτειος της Εθνικής μας Εορτής θα είναι και η τελευταία μου πριν από τη συνταξιοδότησή μου.

Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλες και όλους από καρδιάς για τη φιλοξενία και τις γεμάτες εμπιστοσύνη συζητήσεις που είχαμε τα δύο χρόνια που βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη. Στην αρχή της θητείας μου σας είχα ζητήσει να με βοηθήσετε να κατανοήσω την Ελλάδα. Aνταποκριθήκατε με περίσσια γενναιοδωρία στην παράκληση αυτή – γι αυτό σας απευθύνω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ!

Επιτρέψτε μου τώρα να εκφράσω κάποιες σκέψεις σχετικά με τη Γερμανία, την οποία έχω την τιμή να εκπροσωπώ εδώ. Σήμερα για 28^η φορά γιορτάζουμε και ενθυμούμαστε την Επανένωση της Γερμανίας εν ειρήνη και ελευθερία. Ποιά είναι αυτή η Γερμανία που προέκυψε μέσα από αυτήν την αναπάντεχη διαδικασία της Ένωσης; Πρόκειται για έναν αυστηρό δάσκαλο που ορίζει πώς πρέπει να λειτουργεί η Ευρώπη; Πρόκειται για το έθνος, χωρίς το οποίο η διαδικασία ολοκλήρωσης δεν θα ήταν εφικτή, όπως το περιέγραψε ένας Υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας; Αυτές είναι σκέψεις που απασχολούν βέβαια και τον κόσμο στην Ελλάδα. Θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω τρία πράγματα:

Πρώτον: H Γερμανία έχει πλήρη επίγνωση της ιστορίας της.

Για το λόγο αυτό θα σας θυμίσω για παράδειγμα ότι σαν σήμερα πριν από ακριβώς 75 χρόνια, δηλαδή στις 3 Οκτωβρίου του 1943 στρατιώτες της Wehrmacht δολοφόνησαν με βαρβαρότητα 82 ανθρώπους στους Λιγκιάδες. Επίσης για το λόγο αυτό για μένα έχει μεγάλη σημασία και η ανέγερση και λειτουργία του Μουσείου Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη και το υποστηρίζω με σθένος. Εγώ δεν ανήκω στη γενιά των θυτών. Γνωρίζω ωστόσο ότι η επίδραση της ιστορίας μας συνεχίζεται και ότι έχουμε υποχρέωση να την αποδεχθούμε στο σύνολό της: τόσο τη φωτεινή όσο και τη σκοτεινή της πλευρά, τον Γκαίτε άλλα και το Buchenwald, που τόσο αταίριαστα „συναντιούνται“ στη Βαϊμάρη.

Δεύτερον: H Γερμανία βλέπει το μέλλον της μέσα στην Ευρώπη.

… και σε αυτή την Ευρώπη ανήκει η Ελλάδα. Τα τελευταία δέκα χρόνια οι άνθρωποι στην Ελλάδα βίωσαν μια εποχή γεμάτη ανησυχίες και φόβους. Νιώθω – όπως και εσείς – ανακούφιση που ξεπεράστηκαν τα μνημόνια  και η Ελλάδα μπορεί να κοιτάζει και πάλι μπροστά. Αυτό μόνο με οδυνηρές για τους Έλληνες περικοπές που συνοδεύτηκαν από βοήθεια και αλληλεγγύη στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπόρεσε να επιτευχθεί. Αυτή την υποστήριξη και την αλληλεγγύη συνεχίζουμε να τη χρειαζόμαστε, γιατί γνωρίζουμε καλά ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι μια νήσος της ευδαιμονίας μέσα σε έναν ωκεανό προβλημάτων. Οι λέξεις κλειδί μετανάστευση, οικονομικές διαμάχες, περιβαλλοντικές αλλαγές, λαϊκισμός  και αυταρχικά καθεστώτα είναι αρκετές για να το κατανοήσουμε. Σε αυτές τις προκλήσεις μπορούμε να ανταπεξέλθουμε μόνο  ως Ενωμένη Ευρώπη. Τα εθνικά κράτη - είτε πρόκειται για την Ελλάδα είτε για τη Γερμανία - είναι πολύ μικρά και πολύ αδύναμα μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.

Τρίτον: Η Γερμανία αποζητά τη συνάντηση με την ευρύτερη έννοια - μόνο μέσω της συνάντησης οδηγούμαστε στην κατανόηση και στην αλληλεγγύη.

Είτε στην Ελλάδα είτε στη Γερμανία, όλοι μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες και τις ίδιες ελπίδες – τόσο όσον αφορά την προσωπική μας ευημερία όσο και το μέλλον των παιδιών μας, μέσα σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται ραγδαία. Αν συνειδητοποιήσουμε αυτά που έχουμε κοινά, ο όρος αλληλεγγύη αποκτά ένα εντελώς διαφορετικό νόημα. Η αλληλεγγύη πηγάζει από τη συνάντηση – είτε στη Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης είτε στο Ινστιτούτο Γκαίτε είτε στις εκδηλώσεις του Ελληνογερμανικού Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου και της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης είτε στο 3^ο Ελληνογερμανικό Φόρουμ Νεολαίας στην Κολωνία στα τέλη του μήνα. Συνάντηση αποτελούν και οι ουσιαστικές αδελφοποιήσεις της Θεσσαλονίκης με την Κολωνία και τη Λειψία. Η αδελφοποίηση με την Κολωνία υφίσταται πλέον εδώ και  30 χρόνια. Xαίρομαι πολύ που με την ευκαιρία αυτή βρίσκεται σήμερα εδώ μαζί μας η Δήμαρχος της Κολωνίας, κυρία Reker, με πολυμελή αντιπροσωπεία. Τους καλωσορίζουμε όλους εγκάρδια! Έτσι σήμερα δε γιορτάζουμε μόνο μια επέτειο της Ημέρας της Γερμανικής Ενότητας, αλλά και μια σπουδαία επέτειο αδελφοποίησης.

Ναι, σήμερα θέλουμε να γιορτάσουμε. Και φυσικά, όπου γιορτή και μουσική. Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης υπό τη διεύθυνση της Ζωής Τσόκανου με τον σολίστα για βιολί Erik Schumann θα μας προσφέρουν μουσική υψηλού επιπέδου. Το πρόγραμμα είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στην Κολωνία, με τη Συμφωνία του Ρήνου του Robert Schumann και το κονσέρτο για βιολί του Μax Bruch που γεννήθηκε πριν από 180 χρόνια στην Κολωνία. Σίγουρα ανυπομονούμε όλοι μας να τους ακούσουμε.

Στο πνεύμα αυτό θα είναι και ο μπουφές με τα επιδόρπια στη δεξίωση που θα ακολουθήσει: τα γλυκά επιμελήθηκαν από κοινού οι ζαχαροπλάστες από την Κολωνία και τη Θεσσαλονίκη, Matthias Ludwigs και Μάριος Παπαδόπουλος.  Να τι σημαίνει αληθινό πνεύμα συνεργασίας!

Τελειώνοντας θα ήθελα να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ  στην Aegean Airlines και στη μπύρα Warsteiner καθώς και στην εταιρεία  Μπίλλιας για τη φιλική τους υποστήριξη στη σημερινή Ημέρας της Γερμανικής Ενότητας.

Χαίρομαι πολύ για τη σημερινή βραδιά και για τη συνάντηση μαζί σας!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!